Dünyanın her yerinde , bireylerin Yaratıcılık yetileri , küçük yaşlarımızdan başlayarak “güneş çizerken mavi renk kullanılmaz” , ” Bizim aileden müzisyen çıkmaz”, “bunlarla uğraşacağına biraz İngilizce çalışsan şimdi konuşuyordun” benzeri tavırlar yüzünden, ulaşabileceği düzeyin çok altında kalıyor.
Şiir yazan, ressam olmak isteyen, bilgisayar oyunları, çizgi romanlar ile mutlu olan gençler hak ettikleri desteği, “bu işlerle uğraşanlar aç kalıyor” düşüncesi yüzünden, bulamıyorlar.
Görkemli bir ağaç olmak varken, filizlendiği esnada ezilip giden bir çınarın “gölgesini” nasıl ki hiç bir zaman bilemeyeceksek, birçok bireyinde “yaratma potansiyelini” hiç farkına (ve tadına) varamadan yok ediyor olabilir miyiz acaba ?
Yaratıcılık, desteklendiğinde, bireylerin yaşam kalitesini, başarısını, öz güvenini olumlu etkileyen bir yeti. Bu gün, bizi, tüm diğer canlılardan farklı kılan bu yetinin, öğrenilebilir, öğretilebilir, geliştirilebilir olduğu biliniyor.
Konu ile ilgili biraz merak, araştırma, gelişimin en doğru başlangıcı olabilir.
